Γιώργης, Ερατώ, Κίμωνας και Χρυσήλια. Ζέτα και Ιανός. Άρης, Αφροδίτη, Ανδρέας. Και σε δεύτερο ρόλο, κρυμμένη σε κάθε σχεδόν πτυχή της ιστορίας, η Καλυψώ. Μπορεί να φαίνονται πολλοί οι πρωταγωνιστές, αλλά πιστέψτε με, είναι τέτοια η δομή του βιβλίου και ο τρόπος που παρουσιάζονται, που δεν θα μπερδευτείτε. Το βιβλίο χωρίζεται σε τέσσερα μέρη, στα οποία εμφανίζονται σταδιακά οι πρωταγωνιστές της ιστορίας και μας αποκαλύπτονται σιγά σιγά οι μεταξύ τους σχέσεις και ο ρόλος που παίζει ο καθένας στις ζωές των υπολοίπων.
Είναι από τα βιβλία που δεν μπορώ να γράψω πολλά γιατί υπάρχει ο κίνδυνος να αποκαλύψω κατά λάθος κάποιο σημαντικό κομμάτι της πλοκής, αφού υπάρχουν πολλές εκπλήξεις και ανατροπές. Μπορώ όμως να πω ότι ο συγγραφέας καταπιάνεται με πολύ σοβαρά κοινωνικά θέματα και προσπαθεί να δείξει το κακό πρόσωπο των ανθρώπων και τις επιπτώσεις που μπορεί να έχουν στη ζωή των άλλων οι άσχημες συμπεριφορές. Μιλά για την αγάπη και την υποστήριξη που περιμένουν τα παιδιά από τους γονείς τους και τις επιπτώσεις που προκύπτουν όταν αυτά δεν δίνονται στον επιθυμητό βαθμό. Και αν από κάποιους αυτό θεωρηθεί συνηθισμένο θέμα, θα πω επίσης ότι το βιβλίο ασχολείται (εν μέρει έστω) και με τις επιπτώσεις που μπορεί να έχει στην ψυχολογία της μητέρας η αδυναμία της να δώσει στο παιδί της την βοήθεια που χρειάζεται.
Βρήκα ωραίο τον τρόπο που ο συγγραφέας περιγράφει την σαπίλα που ενίοτε επικρατεί στην πολιτική σκηνή, μου άρεσαν όσα λέει για τους ανθρώπους που εκμεταλλεύονται τους πάντες προκειμένου να έχουν δύναμη, δόξα και χρήμα. Μου άρεσε και ο τρόπος που μιλά για τα όνειρα που πρέπει να εκπληρωθούν και για τις ανάγκες που πρέπει να ικανοποιηθούν. Γενικά, ήταν ωραίος ο τρόπος που επέλεξε να προχωρήσει την ιστορία, κράτησε το ενδιαφέρον μου μέχρι και την τελευταία σελίδα. Επίσης, κλείνοντας το βιβλίο, θα πω ότι βρίσκω πολύ έξυπνο τον τίτλο.
Πρόκειται για ένα βιβλίο γρήγορο, με ωραία πλοκή που κατάφερε σε πολλά σημεία να με μπερδέψει είτε με την εμφάνιση νέων ηρώων είτε μιλώντας για στοιχεία και γεγονότα που εκείνη τη στιγμή αγνοούσα, έδεσαν όμως όλες οι πληροφορίες και έφεραν ένα ωραίο αποτέλεσμα. Μπράβο στον συγγραφέα.
Θα σε καλύψω
Επιλέγω πολύ συχνά να διαβάζω πρωτοεμφανιζόμενους συγγραφείς για να μπορώ να παρατηρώ την εξέλιξη της Λογοτεχνίας μέσα από νέους δημιουργούς. Από αυτό που λέμε νέο αίμα και φρέσκες ιδέες. Θα πάρω ένα κομμάτι λοιπόν από το πρώτο βιβλίο του συγγραφέα το Μόνος μαζί σου για να ξεκινήσω να μιλάω για το βιβλίο που παρουσιάζουμε σήμερα.
«Δεν γίνεται να αλλάξει η κοινωνία που ζεις, αν δεν αλλάξεις πρώτα εσύ, που είσαι μέρος της»
Με γνώμονα αυτή την φράση ο συγγραφέας και στο βιβλίο θα σε Καλύψω μας παρουσιάζει μια δυνατή ιστορία ρεαλιστικού δειγματισμου της σημερινής κοινωνίας, αλλά παράλληλα και ένα δυνατό μάθημα μεταστροφής και ουσιαστικής αλλαγής των ανθρώπων μέσα από την κατανόηση των ίδιων των λαθών τους, αλλά και την αναγνώριση της προσωπικής τους εσωτερικής δύναμης μέσα από την πάλη τους με τα κατεστημένα, τις σκληρές συμπεριφορές και τα στερεότυπα της εποχής. Οι ήρωες κλείνονται μέσα στο όστρακο της καταπίεσης τους. Φοράνε το κάλυμμα της κοινωνικής τους επιφάνειας, μεταμφιεζουν και προσαρμόζουν τις συμπεριφορές τους. Ρετουσαρουν η σβήνουν τα ψεγάδια τους. Μαθαίνουν να ζουν με τις πληγές και τα σημάδια τους. Μα το κυριότερο κυνηγάνε τα όνειρα τους. Αναγνωρίζουν τα λάθη τους. Βάζουν στην άκρη ότι τους πόνεσε και τους οδήγησε στα άκρα.
Ένα πιστόλι επάνω στο τραπέζι. Και ο κάτοχος του περιμένει να πάρει την εκδίκηση του. Ο συγγραφέας μας βάζει σε ένα σκοτεινό και ασφυκτικό περιβάλλον που μυρίζει μυστήριο και αγωνία, και με έναν ρυθμό που θα ταίριαζε περισσότερο σε ψυχολογικό θρίλερ αρχίζει να μας εξιστορεί τα γεγονότα που έχουν μεσολαβήσει.
Ο Γιώργης, η Ζέτα, η Καλυψώ με τις διαδοχικές εκμυστηρεύσεις τους μας μπαζουν συγκλονιστικά σε μια κατάθεση ψυχής έχοντας απέναντι τους τα βιώματα και τις αποφάσεις που εναλλάσσουν και μεταμφιεζουν τις συμπεριφορές τους έναντι σε όλους αυτούς που βρίσκονται απέναντι στα όνειρα και τις ελπίδες τους. Ο Κίμωνας η Ερατώ και ο Ιανός είναι το εκκολαπτηριο των εφιαλτών τους. Άλλοι στην πορεία αλλάζουν και διορθώνουν τα λάθη τους. Άλλοι συνεχίζουν να καταστραφούν μένοντας εμμονικα στις παράλογες ιδέες τους. Και άλλοι τσακίζονται ψυχολογικά όταν έρχονται έστω και την τελευταία στιγμή σε επαφή με την σκληρή και άκαμπτη εκδοχή του εαυτού τους.
Είναι εξαιρετικός ο τρόπος που ο συγγραφέας τοποθετεί τα γεγονότα από την πρώτη σειρά έως την τελευταία δημιουργώντας μια εικόνα που αλλάζει διαρκώς μορφή και διάσταση φωτίζοντας κάθε φορά μια νέα πτυχή του ίδιου χαρακτήρα, για να αναδείξει ακόμα πιο έντονα την διαδικασία της αλλαγής και της ωρίμανσης των ηρώων. Αλλά και τον τρόπο που λειτουργεί εντός τους η κάθε νέα αλλαγή. Η κάθε νέα άγνωστη πλευρά των ανθρώπων που στέκονται πότε απέναντι και πότε δίπλα τους. Πόσο διαφορετικά βλέπουμε τα πράγματα όταν γνωρίζουμε την μισή αλήθεια και πόσο διαφορετικά όταν βλέπουμε μπροστά μας Εντελώς απογυμνωμένη ολόκληρη την πραγματικότητα αυτή που είτε αγνοούσαμε είτε δεν θέλαμε να την παραδεχτούμε;
Παράλληλα το βιβλίο νοερά στηρίζεται σε τρεις βασικούς πυλώνες. Τις προσωπικές επιθυμίες, τις κρυφές ελπίδες και τα ανόθευτα όνειρα. Ανάμεσα σε όλα αυτά τρεις ισχυρές λέξεις η λέξη Επανάσταση, η λέξη Ελευθερία και η λέξη Ευτυχία που ο συγγραφέας παίζει μαζί τους διαρκώς καθώς προσπαθεί να αναδείξει την καταπίεση των συναισθημάτων, την μάχη με τον ίδιο μας τον εαυτό και την εξέγερση απέναντι σε κάθε τι που αποτελεί απειλή για τα όνειρα και τις προσωπικές μας ανάγκες. Η Επανάσταση θα φέρει την Ελευθερία και η Ελευθερία θα φέρει την Ευτυχία. Το τρίπτυχο της ζωής που πραγματικά πόσο εύστοχα ο συγγραφέας το αποκαλύπτει και το προσωποποιεί μέσα από την διάσταση που παίρνουν οι ήρωες καθώς συρρικνώνονται σταδιακά σε μια και μοναδική οντότητα με πολλαπλές μορφές. Μια οντότητα που περικλείει τους πολλαπλούς εαυτούς μας αλλά ταυτόχρονα και την μοναδικότητα μας. Τα στάδια της ζωής μέσα από τους φόβους που κηδεύουν τα όνειρα. Μέσα από τον ξεσηκωμό που δίνει ελπίδα στο άπιαστο και στο ανεκπλήρωτο. Μέσα από την αποδοχή αυτού που είμαστε και αυτού που πετύχαμε να γίνουμε. Μέσα από τις δικές μας επιλογές και όχι μέσα από τα θέλω των άλλων. Όταν στο τέλος όλα φωτίζονται πόσο συγκλονιστική είναι η μία και μόνη αλήθεια που έχει διασπαστεί για να αποδείξει την μεγαλοπρέπεια της αυτογνωσίας, της αποδοχής και της συγχώρεσης.
«Να ξέρεις πως τα τέρατα δεν ζούνε απομονωμένα. Δεν ξεμυτίζουν μόνο τα βράδια. Τα τέρατα δεν έχουν παραμορφωμένες μύτες, γδαρσίματα και κεφάλι χωρίς μαλλιά. Τα τέρατα πια έχουν κανονικές ζωές. Δουλεύουνε, παντρεύονται και ζουν ανάμεσά μας» μου είπε και τα μάτια της βουρκώσανε.
Ένα ψυχογραφημα που ακολουθεί μια πορεία για δυνατούς λύτες. Μια ιστορία που θα σας μείνει για καιρό χαραγμένη στο μυαλό ακολουθώντας μια ανορθόδοξη και αντίστροφη διαδρομή μέχρι όλα τα γεγονότα να κουμπωσουν φανερώνοντας μια αλήθεια ξεχωριστή και μοναδική αλλά και τόσο διαφορετική από αυτή που είχαμε υπολογίσει η φανταστεί.
Η αφήγηση άλλοτε καλύπτει και άλλοτε αποκαλύπτει. Άλλοτε μεταμφιέζει και άλλοτε παραπλανεί.
Για να αποτυπώσει τη σταδιακή και δυσανάβατη πορεία της ψυχής μέσα από τα πολλαπλά στάδια που θα περασει μέχρι να κατανοήσει πως οι επιθυμίες και τα θέλω δεν μπαίνουν σε ζυγαριές, ούτε μπαίνουν σε διαδικασία απολογίας. Πως ευτυχία δεν υπάρχει χωρίς ελευθερία και πως η ελευθερία δεν κερδίζεται ποτέ χωρίς προσωπικές και διαρκείς μάχες.
«Να ξέρεις πως η κρίση έρχεται στο τέλος. Θα κριθούμε όχι από αυτό που καταστρέψαμε, αλλά από αυτό που δημιουργήσαμε» της είπε και χαμογέλασαν δυνατά πνίγοντας στα γέλια όσες στιγμές πόνου τούς λεηλάτησαν.
Περιγραφές που κεντρίζουν. Εικόνες λεκτικές που περιγράφουν με πληρότητα το κάθε συναίσθημα και την κάθε ανατρεπτική εξέλιξη επάνω στην ψυχολογία των ηρώων . Ταυτόχρονα δημιουργούν το μυστήριο και το σασπένς στην πλοκή φέρνοντας τα αναπάντεχα ξαφνιασματα που τουμπαρουν διαρκώς τις εικασίες και την σειρά των γεγονότων.
Οι λέξεις χτυπούν σε καίρια σημεία της καρδιάς και του μυαλού βάζοντας τον αναγνώστη κατευθείαν στην ουσία των συναισθημάτων, των ενδόμυχων σκέψεων και των τραγικών ή λυτρωτικων επιλογών των πρωταγωνιστών και δευτεραγωνιστων.
Θα κλείσω με μια φράση του βιβλίου.
“Όταν σβήνουν τα φώτα και χάνεται η λάμψη της σκηνής μόνο οι καθαρές συνειδήσεις συνεχίζουν να φωτίζουν ακόμα.”
Για μένα ένα βιβλίο μάθημα ζωής που πρέπει να το διαβάσουν όλοι οι γονείς που θέλουν να μεγαλώσουν παιδιά ελεύθερα και ευτυχισμένα.
Για το Μόνος μαζί σου
Ρωξάνη Σπανού
Λοιπόν παιδιά εδώ έχουμε σίγουρα το βραβείο του πρωτοεμφανιζόμενου για φέτος.Κοιτάζω ξανά και ξανά το βιογραφικό του συγγραφέα και δεν μπορώ να πιστέψω ότι αυτό είναι το πρώτο του βιβλίο.
Από πού να ξεκινήσω, από το τολμηρό θέμα του , που δεν θα το αποκαλύψω για να μην κάνω σπόιλερ , διότι ήταν μια έκπληξη για μένα. Από την ώριμη γραφή, από τους ολοκληρωμένους χαρακτήρες ( που μεταξύ μας , δεν ήταν όλοι αγαπητοί, για την ακρίβεια μίσησα κάνα δυο, ίσως και περισσότερους) Ειλικρινά , δεν μπορώ να φανταστώ τι άλλα να περιμένουμε από τον Βάιο Κουκκόνη στο μέλλον όταν το πρώτο δείγμα της γραφής του είναι αυτό το καταπληκτικό βιβλίο.
Ο Ερρίκος,καταξιωμένος γυναικολόγος, (λίγο μικρός βέβαια για να είναι τοοοοσο καταξιωμένος και για τα ελληνικά δεδομένα αλλά το προσπερνάω , κάτι δικά μου κολλήματα μη δίνετε σημασία), έχει στερηθεί τη μητρική αγάπη όταν ήταν μικρός και αυτό του αφήνει σημάδια στην ψυχή που δύσκολα γιατρεύονται.
Ένα βιβλίο πολύ διαφορετικό από ό,τι περίμενα και από ό,τι έχω διαβάσει μέχρι τώρα. Βαθιά κοινωνικό , με πάρα πολλά νοήματα και πολλά μηνύματα για την αγάπη,τον σεβασμό και την αποδοχή της διαφορετικότητας,αλλά ταυτόχρονα πολύ σύγχρονο και σε κάποια σημεία αρκετά σκληρό.
Ο συγγραφέας παίζει με την ψυχολογία του αναγνώστη.Εμένα με έκανε να συγκινηθώ, να λυπηθώ , να θυμώσω με κάποιους ήρωες.Ο κάθε ήρωας βιώνει τη μοναξιά του με το δικό του τρόπο παρόλο που περιβάλλεται από άλλα άτομα.
Ένα βιβλίο αρκετά ανατρεπτικό αλλά διαφορετικά ανατρεπτικό από ό,τι έχω συναντήσει μέχρι τώρα,όχι επιτηδευμένα ανατρεπτικό.Πέρα από τον βασικό κορμό της ιστορίας ο συγγραφέας βρίσκει την ευκαιρία να θίξει κι άλλα θέματα όπως το μεταναστευτικό και την κακοποίηση των ζώων και μου έδωσε την εντύπωση πως είχε την ανάγκη να εκφράσει όλα αυτά που τον απασχολούν , ένας οίστρος δηλαδή συναισθημάτων που ξεχύνονται σε αυτό το βιβλίο.
Δε θα σας πω περισσότερα , πρέπει να το διαβάσετε μόνοι σας το οποίο και σας συνιστώ οπωσδήποτε!
” Ο Ερρίκος ένιωσε την καρδιά του να ηχεί, σαν ταμπούρλο,μέσα στ’αυτιά του. Αισθάνθηκε την αγάπη της μάνας του να ρέει στις φλέβες της και να μεταγγίζεται στο κορμί του.Ενα ρίγος τον διαπέρασε.Έτσι νιώθεις τελικά την αγάπη της μάνας; Άργησες ρε μάνα… άργησες δεκαοκτώ χρόνια σκέφτηκε.”
“Περνούσα αμέτρητες ώρες στη μικρή μου κάμαρη πάνω από τα βιβλία.Ήταν η μοναδική όαση μέσα στην απέραντη έρημο όπου ζούσα.Θυμάμαι να διαβάζω σχολαστικά.Ήθελα να μάθω γράμματα για να φύγω από την κόλαση που η μοίρα με είχε αναγκάσει να ζω”
“Δυνατή, ιερή λέξη η αγκαλιά.Ανακουφίζει σώματα και σφίγγει καρδιές μέσα στην αγάπη.Από τις λίγες φορές που η ψυχή δέχεται ένα νιώσει τόσο αφόρητα πνιγμένη.Από τις λίγες φορές που η ασφυξία δύο σωμάτων χαρίζει ζωή.Δωριζει οξυγόνο.”
Πολλά πολλά συγχαρητήρια στο συγγραφέα, αναμένω επόμενα έργα του!