Πέρασαν εννέα μήνες, από τη μέρα που έφυγες από κοντά μας! Το σώμα σου υπέκυψε στους άφθαρτους νόμους της φύσης, ενώ η ψυχή σου,όπως επιθυμώ να πιστεύω, αναδύθηκε ψηλά, προκειμένου να γνωρίσει έναν άλλο άγνωστο κόσμο.
Έτσι ξεκινάει το νέο βιβλίο της Ελευθερίας Κομιτοπουλου. Πρόκειται για μια νουβέλα που το μόνο αρνητικό είναι πως τελειώνει συντομα.
Έχοντας για εισιτήριο τη μαγευτική πένα, η συγγραφέας μας ταξιδεύει, με ένα μοναδικό τρόπο, στο παρελθόν καταφέρνοντας να δημιουργήσει εικόνες!
Η εικονοπλαστικη δύναμη της γραφής εντυπωσιακή!
Τα εναρκτήρια σχολικά χρόνια. Η απόμακρη σκιά της πατρικής φιγούρας. Ο πρώτος έρωτας, ο ξαφνικός θάνατος, καινούριοι έρωτες με σώματα ενωμένα μονάχα! Οι καρδιές μήτε ανταμωθηκαν, μήτε χτύπησαν έξαλλα!
Η συνάντηση με το σκληρό παρελθόν λίγο πριν το τέλος! Ολα μαζι, ενωμένα και λυτρωτικά πια, θα γίνουν αναμνήσεις στο χρονοντούλαπο της ψυχής και του νου.
Είναι ενας καταιγισμός συναισθημάτων.
110 σελίδες γεμάτες από συγκίνηση, νοσταλγία, συναίσθημα, λυρικότητα και κάπου εκεί μια κρυφή ελπίδα πως η αγάπη της μάνας δεν θα σβήσει ποτέ ακόμα και όταν σφραγίσει τα μάτια της.
10 μικρά κεφάλαια που κυλάνε ακούραστα. Μέσα σε αυτά γινόμαστε μάρτυρες της ιδιαίτερης σχέσης που είχανε αναπτύξει μάνα και κόρη!
Τα λόγια της μάνας ήδη έχουν τυπωθεί στο μυαλό του αναγνώστη!
“Η ίδια η ζωή κρύβει ανατροπές και πολλές εκπλήξεις.Δυσαρεστες και ευχάριστες.Καποτε οι πρώτες γίνονται βουνό και σε οδηγούν σε αδιέξοδο.Δε το βάζεις κάτω.Συο σημείο αυτό εμφανίζεται η ανθεκτικότητα.. Αυτο είναι το μεγαλείο της ζωής”.
Συγχαρητήρια Ελευθερία! Μια αξιέπαινη προσπάθεια που αξίζει να διαβαστεί και να αγαπηθεί απ’ όλους!