Σπύρος Πετρουλάκης – Η Σονάτα των αθέατων πουλιών

  • Post author:
  • Post category:Blog
  • Post comments:0 Comments
Η Σονάτα

Ο Σπύρος Πετρουλάκης είναι ένας συγγραφέας που δεν χρειάζεται ιδιαίτερες συστάσεις. Η σονάτα των αθέατων πουλιών είναι από εκείνα τα μυθιστορήματα που αφηγούνται δύο αφηγήσεις σαν παράλληλες μελωδικές γραμμές, ώσπου στο τέλος συντονίζονται σε ένα κοινό, βαθιά ανθρώπινο θέμα: τον αγώνα για την ελευθερία, είτε αυτή αφορά το σώμα είτε το μυαλό. Στη σύγχρονη ιστορία, ο Φραγκίσκος έρχεται αντιμέτωπος με το Αλτσχάιμερ, μια ασθένεια που του κλέβει τον προσανατολισμό και βαθαίνει τη σκιά γύρω από όσα αγαπά.

Η γυναίκα και η κόρη του δεν λειτουργούν απλώς ως στηρίγματα. Eίναι ο διάδρομος φωτός μέσα στον οποίο εκείνος μπορεί ακόμη να βαδίσει. Ο τρόπος που ο συγγραφέας αποτυπώνει τις στιγμές σύγχυσης, τρυφερότητας και μικρών νικών της μνήμης είναι υποδειγματικός, χωρίς ίχνος υπερβολής.

Παράλληλα, η ιστορία της Φραγκιώς μάς μεταφέρει σε έναν κόσμο σκληρό και αδυσώπητο. Η απαγωγή της από πειρατές και η πώλησή της στα σκλαβοπάζαρα της Ανατολής χτίζουν ένα αφήγημα περιπέτειας και αγωνίας, όπου η επιβίωση γίνεται πράξη καθημερινής αντίστασης. Ο Πετρουλάκης πλέκει την ιστορική αυτή διαδρομή με ζωντανές εικόνες και ρυθμό που δεν αφήνει περιθώριο χαλάρωσης.

Οι δύο αφηγήσεις, όσο διαφορετικές κι αν φαίνονται, συνδέονται από έναν αόρατο άξονα: τη βαθιά, αρχέγονη ανάγκη του ανθρώπου να σταθεί όρθιος απέναντι σε ό,τι τον φυλακίζει. Είτε πρόκειται για αλυσίδες είτε για τη σταδιακή απώλεια της μνήμης, ο πυρήνας είναι ο ίδιος. Η γλώσσα είναι λιτή, καθαρή, με μια δύναμη που προκύπτει όχι από λεκτικούς εντυπωσιασμούς, αλλά από τον συναισθηματικό παλμό των σκηνών.

Ο Πετρουλάκης διαθέτει εκείνη την ικανότητα να γεννάει εικόνες που μένουν, να δημιουργεί συγκίνηση χωρίς να την επιβάλλει, και να οδηγεί τον αναγνώστη σ’ ένα φινάλε που δικαιώνει την πορεία. Με ανατροπές που δεν υπηρετούν τον εντυπωσιασμό αλλά την ουσία. Πρόκειται για ένα βιβλίο που συνδυάζει ανθρωπιά, ιστορικό βάθος και αφηγηματική ισορροπία. Μια σύνθεση όπου η μουσική των αθέατων πουλιών γίνεται τελικά μια υπενθύμιση: ακόμη και μέσα στο σκοτάδι, ο άνθρωπος αναζητά το φως. Μία εξαιρετική επιλογή για όσους αγαπούν την ελληνική λογοτεχνία.

Αφήστε μια απάντηση